ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒന്നും ചോദിക്കാതെ
തൊടിയിലൊരു ചില്ലയിലിരുന്ന കുരുവി അകലേക്ക് പറന്നു..
അടുത്തിരുന്നപ്പോള്‍ ഒപ്പമെന്നും-
വലിപ്പത്തില്‍ ചെറുതെന്നും കരുതി...
പറന്നകന്നപ്പോ-
ഉയരങ്ങളിലെ അറിവില്ലായ്മയിലായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത...
വലുതാകുന്തോറും ചെറുതാകുന്ന മനുഷ്യരും-
ഉയരങ്ങളിലുയരുമ്പോഴറിഞ്ഞ നിസ്സാരതയും
നഷ്ടപ്പെട്ട കുട്ടിത്തത്തിന്റെ സുഖവും-
തിരിച്ചെത്താനാകാത്ത ലോകത്തിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നു.
മേഘങ്ങളൊടൊപ്പം പാറി കുരുവി എന്നോട് പറഞ്ഞു-
പ്രതീക്ഷകളാണ് ജീവിതത്തിന്റെ കെട്ടെന്ന്...!
ഇരുളടഞ്ഞ ബോധത്തില്‍ ചെറുപ്രകാശം പരന്നപ്പോള്‍ -
കെട്ട് പൊട്ടിയ പട്ടത്തേപ്പോലെ ഞാനും എവിടേക്കോ പറന്നു
